iki aylık depresyon arası


2 aydan sonra tekrar merhaba,

Küçük bir depresyon arasından sonra yazma isteği duydum tekrar. Sanırım bahar havası iyi geldi. Evden dışarı çıkmak, sokaklarda rahatça dolaşabilmek rahatlattı beni. Evden çalıştığım için dışarı çıkma isteğini çok yoğun yaşıyorum. Özellikle küçük adam bu konuda çok etkili oluyor. Son günlerde bana müthiş bir düşkünlük baş gösterdi. Yanından bir iki adım ayrılmamı bile istemiyor. Kucağıma geldiği anda tek istediği şey tabii ki MEME. Sanırım yavaş yavaş sütten kesmem gerekiyor. Ama küçük adam sanki bu düşüncelerimi hissetmiş gibi, şu sıralar tamamen yapışık yaşıyoruz.

Kıyamıyorum onun ağlamasına, ne yapacağımı şaşırdım. Öylede güzel duygu sömürüyor ki sıpa.
Gözyaşlarıyla ağlayıp, bacaklarıma sarılınca ben de aynen yelkenleri suya indiriyorum. Yaz döneminden faydalanıp bu işe bir son vermek gerekiyor artık.

Geçenlerde karı koca çok fena depreştik. Cuma gününü tatil ilan edip Polonezköy planları yaptık. Bir iki gece farklı bir yerde kalma fikri bizi fazlasıyla heyecanlandırdı.
Güle oynaya yola çıktık. Yarım saat sonra Polonezköyün tertemiz havasını soluyarak, (henüz Cuma olduğu için) sakin sokaklarında dolaşmaya başladık. Merkezdeki çay bahçesine oturup bir çay sigara keyfi yapalım dedik. AMA NE MÜMKÜN!! Küçük adam oradan oraya koşturup, henüz yeni edindiği merdiven inme çıkma becerisini geliştirmek amacıyla bizden devamlı uzaklaştığı için, ne çaydan bir şey anladık, ne sigaradan. Sonuçta yarım saat içinde eve geri döndük!

Bundan çıkartılacak sonuç:
* 16 aylık bir oğlunuz varsa bir süre daha kafa dinlemek gibi fani arzularınız olmamalı
* bir yere gidilecekse anane mutlaka yanınızda bulundurulmalı