sonunda sütten kesme çalışmaları başladı
küçük adam dün sabahtan beri benimle yapışık yaşamak istiyor. 1 haftadır sütten kesme çalışmaları devam ediyor. daha önceki denemelerde 3-4 saat bile uzak tutamamıştık onu memeden. gündüz kucağıma gelir gelmez hemen aklına geliyor, istiyordu.
ilk defa karşı çıkmadı memesizliğe. ilk gün sabah uyandığımızda, her zamanki gibi meme istedi, ama ben her zamanki gibi davranmadım ve daha erken olmasına rağmen kalkıp salonda onunla oyun oynadım. bütün gün meme vermedim ve o da hiç meme istemedi. arada aklına geldiğinde "meme öö, attı" dedi. bende onayladım memenin artık atıldığını. böylece ilk günü atlattık fakat gece uyandığında kıyamet koptu. apartmanı ayağa kaldırmadan önce biraz emzirdim. sonra "annecim atalım memeyi" dedim. inanılmaz ama kabul etti. memeyi attık ve yatıp uyumaya başladık. gece tek vukuatımız bu oldu.
ertei sabah yine o meme istemeden kalkıp oyun oynadık ve yine bütün gün hiç emmedik. ve bir kaç muhteşem gün bu böyle devam etti. sadece gece bir kez istiyor ben de o kadarına müsaade ediyordum .
fakat dün sabah her şey birden değişti. sabah kapı çalınca bakıcıyı karşılamaya koşan oğlum ayağı takılıp yere düştü, alt dudağı şişti, morardı kuzucuğumun. ama metanetli bir küçük adam bizimki. pek fazla ağlamaz böyle durumlarda. yine öyle oldu fakat bu seferde gitti bizim mutlu neşeli küçük adam, geldi huysuz, devamlı ağlayan ve sürekli benimle olmak isteyen bir çocuk.
dün gece sabaha kadar emdi. bir de burnu akmaya başladı. yaz ortası baba oğul grip geçiriyorlar. sadece memede teskin oluyor.
neyse velhasıl böyle korkunç bir gece geçirdikten sonra sabah küçük adamı bakıcıya verip bir iki saat daha uyudum. ve korkunç bir ağlamayla uyandım. bu seferde minik sandalyesinden geriye düşmüş.
allahım çıldırmak işten değil. normalde yerden kalkıp "bom oldu" deyip oyuna devam eden çocuk, sabahtan beri huysuzluğun zirvesinde. benimde gerginlik zirvem tabii. içerden durup durup ağlama sesi geliyor. kapıyı kapat ağlıyor, aç ağlıyor. istediğini verme ağlıyor.
sanırım birde diş çıkartmaya başladı tekrar.
bakalım ne zaman normale döneceğiz. haydi hayırlısı.
küçük adam dün sabahtan beri benimle yapışık yaşamak istiyor. 1 haftadır sütten kesme çalışmaları devam ediyor. daha önceki denemelerde 3-4 saat bile uzak tutamamıştık onu memeden. gündüz kucağıma gelir gelmez hemen aklına geliyor, istiyordu.
ilk defa karşı çıkmadı memesizliğe. ilk gün sabah uyandığımızda, her zamanki gibi meme istedi, ama ben her zamanki gibi davranmadım ve daha erken olmasına rağmen kalkıp salonda onunla oyun oynadım. bütün gün meme vermedim ve o da hiç meme istemedi. arada aklına geldiğinde "meme öö, attı" dedi. bende onayladım memenin artık atıldığını. böylece ilk günü atlattık fakat gece uyandığında kıyamet koptu. apartmanı ayağa kaldırmadan önce biraz emzirdim. sonra "annecim atalım memeyi" dedim. inanılmaz ama kabul etti. memeyi attık ve yatıp uyumaya başladık. gece tek vukuatımız bu oldu.
ertei sabah yine o meme istemeden kalkıp oyun oynadık ve yine bütün gün hiç emmedik. ve bir kaç muhteşem gün bu böyle devam etti. sadece gece bir kez istiyor ben de o kadarına müsaade ediyordum .
fakat dün sabah her şey birden değişti. sabah kapı çalınca bakıcıyı karşılamaya koşan oğlum ayağı takılıp yere düştü, alt dudağı şişti, morardı kuzucuğumun. ama metanetli bir küçük adam bizimki. pek fazla ağlamaz böyle durumlarda. yine öyle oldu fakat bu seferde gitti bizim mutlu neşeli küçük adam, geldi huysuz, devamlı ağlayan ve sürekli benimle olmak isteyen bir çocuk.
dün gece sabaha kadar emdi. bir de burnu akmaya başladı. yaz ortası baba oğul grip geçiriyorlar. sadece memede teskin oluyor.
neyse velhasıl böyle korkunç bir gece geçirdikten sonra sabah küçük adamı bakıcıya verip bir iki saat daha uyudum. ve korkunç bir ağlamayla uyandım. bu seferde minik sandalyesinden geriye düşmüş.
allahım çıldırmak işten değil. normalde yerden kalkıp "bom oldu" deyip oyuna devam eden çocuk, sabahtan beri huysuzluğun zirvesinde. benimde gerginlik zirvem tabii. içerden durup durup ağlama sesi geliyor. kapıyı kapat ağlıyor, aç ağlıyor. istediğini verme ağlıyor.
sanırım birde diş çıkartmaya başladı tekrar.
bakalım ne zaman normale döneceğiz. haydi hayırlısı.
posted by bkaya at
12:55 ÖS
2 Comments:
Oğlum 22 aylıktı memeden kestiğimde. Ben birden bire kesemediğimden ya da kesemeyeceğimden zamana yayma yöntemini denedim. Mesela ilk önce sabah emmesini bıraktım. Bir kaç hafta boyunca sabahları kesinlikle emzirmeyip o iyice unuttuktan sonra bir başka seansı kesitim. En sonunda sadece gece uyandığında emer hale gelmişti. Memede uyutmak yerine ayağımda sallayarak uyumaya alıştırdım. Tüm bunlarla tamamen bırakması iki ayı buldu ama sorunsuz oldu.Bir de kesmeyi kendim istediğim halde memeden kestikten sonra da pişmanlık, eski düzeni, çocuğumla kurduğum yakınlığı aramak gibi duygular içine girip kısa bir sürelik bir bunalım geçirdim.belki de hormonlar etkili oldu bilmiyorum.yaklaşık iki sene emzirmenin faydasını da ciddi bir hastalık yaşamadan büyütmekle gördüm:O)sevgiler...
By
Burcu - Mutfak Camı, at 10:16 ÖS
çok teşekkür ederim burcu. ben de şu sıralar bu sıkıntıyı hissediyorum. hala tam olarak kesemedim memeden. ama bütün gün emzirmediğim oluyor. o zaman kendimi çok kötü hissediyorum. emzirmek annede bağımlılık yapıyormuş.
bir süre sonra atlatırım sanırım.
geç yazdığım için kusura bakma, son günlerde iş durumlarım biraz karışık.
By
bkaya, at 10:37 ÖÖ
Yorum Gönder
<< Home