yalnızım...

bakıcımızı çıkarttığımız için Küçük adam'a dönüşümlü olarak bakıyoruz Büyük reisle. Şu saatler Büyük reise ait. Beraber dışarı çıktılar. Evde yalnızım. Kendimi kötü hissettim bu sessizlikte. Oysa aylardır bir kaç saat yalnız kalabilmenin hayallerini kuruyordum. Ne kadar çok alışmışız hep beraber olmaya. Ben böyle hissediyorsam Küçük adam kimbilir nasıl hissediyordur ben evde olmadığımda diye düşünmeden edemiyorum.
Bir yandan da korkuyorum. Devamlı anne babası yanında olan oğlum acaba daha sonra bizden ayrılmakta güçlük çeker mi? Mesela yuvaya başladığında problem olurmu acaba onun için bizim yanında olmamamız?
Biraz ayrı kalabilsek diye düşünüyorum bazen ama hiç şansımız yok. Bizden evden çalışan bir anne babayız. Evden çalışmanın güzelliklerini dibine kadar yaşıyoruz evet, fakat bahsettiğim konularda da endişelerim yok değil.
Aslında parkta veya oyun grubunda son derece bağımsız. Parka gittiğimizde dönüp arkasına bile bakmıyor annem nerede acaba diye. Herhalde bu iyi bir işarettir.

Ama ben onu çok özledim. Bir an önce gelseler diye umuyorum şimdi. Neyse işlere konsantre olup aklımdan çıkarayım biraz onları.