Oğlumdan "aferin" aldım ben!

Uzun bir ara oldu. Yazmak istemedim. İçimden gelmedi. Takip ettiğim bloggerları bile okumadım. Her gün merakla takip ettiklerimi uzun süre unuttum. Neyse ki ruh halim düzeliyor yavaş yavaş. Yazılanları takip etmekle başladım ufak ufak. Bu gün yazmak geldi yine içimden.

Aslında çok şey oldu anlatacak. Ah yazsam da unutmasam bunları dediğim. Elim gitmedi...

Artık küçük adam bülbül gibi şakıyor. Konuşuyor yani. Öyle böyle değil. Bizim gibi aynı.

"sen buraya otur, ben buraya oturacağım"
"sütümü getirmeni istiyorum babacım"
"dedenin ayakkabıları nerede acaba"
"siz kendi evinize gidin biz kendi evimize gidiyoruz"


Son aylarda konuşma olayını iyice pekiştirdik. Sohbet etmeye başladık artık oğlumla. Hatta geçen gün boya kutusunu açamayan küçük adam "ben açamadım anne sen aç" dedi. Ben de açıp ona uzattım. Ne dese beğenirsiniz. "AFERİN SANA!" Oğlmdan ilk aferinimi de almış oldum :)

Çok iyi bir kitap dinleyicisi oldu. Bayılıyor hikayelere. Okunacak olan hikayeyi mutlaka kendisi seçiyor. Beğenmezse başka hikayeye geçmemizi buyuruyor. Okumadan uyumaz oldu artık. Çok hoşuma gidiyor bu durum. En büyük hayalim oğlumla şöyle karşılıklı oturup kitaplarımızı okumak, sonra da okuduklarımız hakkında konuşmak. Onu kitaplıktan kitap seçerken hayal ediyorum. Ben çocukken seçim yapamak, hiçbirine kıyamaz 4-5 kitap alırdım yanıma.

Yuvaya başladık bu arada. Üçüncü haftamıza girdik. Çok şükür sorunsuz gidiyoruz yuvaya. Çok mutlu oluyor orada. Henüz yarım gündeyiz. Tam gün için biraz daha öğretmenine ve arkadaşlarına güvenmesini bekliyoruz.



Anlatacak ne çok şey var. Toparlayamadım kafamı. Neyse yavaş yavaş yazarım artık.