Oğlumun yanağında kocaman bir ısırık var.
Dünden beri çok üzgünüm çok.
Her akşam aynı sahneler yaşanır okuldan alırken. Babası ve ben bahçe kapısından gireriz. O sırada bisiklete binmekte olan küçük adam bize bakar, gelip öper sonra koşar adım bisiklete geri döner. Anne babasına gösteri yapmaya başlar. Bütün bahçeyi fır döner. Biz de bir 15-20 dakika izin veririz bize gösteri yapmasına. Sonra çığlıklar ve ağlamalar eşliğinde küçük adamı bisikletten koparıp arabaya bineriz.
Dün akşam oğlumu okuldan almaya gittiğimde kapıda öğretmeni karşıladı beni. En sevimli tavrını takınarak "annesi bugün arkadaşı yanağını ısırdı küçük adamın" dedi. Hemen motor gibi anlattı. Bir anda olmuş. Masada faaliyet yapıyorlarmış. Arkadaşı bir anda ısırıvermiş. Ailesini aramışmış. "Biz onu ısırarak seviyoruz, ondandır" demişler (pişkinliğin de bu kadarı). Arkadaşına bahçeye çıkmama cezası vermiş. Miş miş miş.
Hemen koşarak oğlumun yanına gittim. Beni görünce koşarak yanıma geldi, kucağıma atladı. Yavrum yanağında kocaman bir ısırık izi vardı. Elim ayağım boşaldı birden. Mahvoldum. Bu arada pişkin öğretmen sanki çok önemsiz bir olaymış gibi anlatmaya devam ediyordu. Ezberi bitince bir daha bizimle pek ilgilenmek istemedi. Ve hayatının hatasını yaptı.
Bunu yapan çocuk sınıfından saldırgan bir çocuk. Daha öncede bir kaç kez tırmalama, itme gibi şeyler yapmıştı yavruma. Tabi bizim bildiklerimiz bir kaç kez. O çocuğu oğlumdan uzak tutması için uyarmıştım öğretmeni. Elbette çocuklar arasında bu tip şeyler olabileceğini düşündüğüm için daha fazla tepki vermemiştim ilk seferinde. Sonra tırmalama olayı oldu, uzak tut dedim. Ama bu son olay bardağı taşırdı. Çocuğun annesi çeçeron bir kadın, öğretmene hergün notlar yazıp, taciz ettiğini duymuştum bir başkasıyla konuşurken.
Öğretmenle uzun uzun konuştum. Daha doğrusu konuşmaya çalıştım, o kadar umursamaz tavırlar içindeydi ki beni iyice çileden çıkardı. Çocuk oğlumu çok seviyormuş, onun için yapmış. Bak bak !
Neyse akşamın altısı, sadece nöbetçi öğretmen olarak bizimki kalmış, yapacak bir şey yok. Aldım oğlumu çıktım, arabaya bindim. Büyük reisle olayı konuştuk ve öğretmenini aradık. "Oğlumuzu okuldan alıyoruz" dedik. Ne dese beğenirsiniz. "SİZ BİLİRSİNİZ" Bak bak bak, biz bilirmişiz. Tabi biz bileceğiz, canımız o bizim.
Ne bizi yumuşatmaya çalışmak, ne "haklısınız" demek, ne okulun sahibine bildirmek, hiçbir şey yok. Çok sinirlendik tabi bu vurdumduymaz tavıra.
Olay olduğunda bize haber verme ihtiyacı bile duyulmamış, oğlum kimbilir kaç saat bu olayın sıkıntısını yaşamış, beni görünce kucağıma atladı ve hiç inmedi. Akşam hep babasına sarıldı, öptü.
Biraz rahatlasın diye dışarı çıkardık küçü adamı, bu sırada yuvanın sahibi aradı. Yuvanın sahibi doktor, bütün gün oradaymış ve bizim öğretmen bozuntusu ona bile söylememiş. "Isırıkların ne kadar önemli olduğunun farkında değil, bana bile başka öğretmen arkadaşının tehdidiyle anlattı, ne deseniz haklısınız" dedi adam. Yarım saat dil döktü, bizi dinledi, yumuşatmaya çalıştı. Tabi kendi çalıştırdığı öğretmen olayı kendisinden bile sakladığı için o da çok kızgındı. "Bana söylese bakar, pansuman yapardım" dedi. Üstelik biz çocuğu okuldan alacağız dememize rağmen hala olayı gizliyormuş. Yarından itibaren küçük adamı ve yeni gelen iki çocuğu başka bir katta başka bir öğretmene verecekmiş . Ne demek!
Kendini bilmez bir ailenin yetiştirdiği saldırgan bir çocuğun yaptığı şey için benim oğlum üç aydır beraber olduğu arkadaşlarından ayrılacak, üç kişilik, yeni çocukların olduğu bir sınıfa gidecek.
Biz kesin olarak o çocuk okuldan ayrılmadan oğlumuzu okula devam ettirmeyeceğimizi söyledik. Veya saldırgan tavırları için pedagojik danışmanlık alması için okulun baskı yapmasını istedik.
Bu arada öğretmenin bu vurdumduymaz tavırları yüzünden işine son veriliyor.
Yarın yuvanın sahibinden haber bekliyoruz. Eğer o çocuğu okuldan uzaklaştırırlarsa okula devam edeceğiz, yoksa başka bir okula gideceğiz.
Oğlumun yanağında hala kocaman diş izleri. Neredeyse tüm dişlerinin izi çıkmış.
Canımız çok sıkkın.
Dünden beri çok üzgünüm çok.
Her akşam aynı sahneler yaşanır okuldan alırken. Babası ve ben bahçe kapısından gireriz. O sırada bisiklete binmekte olan küçük adam bize bakar, gelip öper sonra koşar adım bisiklete geri döner. Anne babasına gösteri yapmaya başlar. Bütün bahçeyi fır döner. Biz de bir 15-20 dakika izin veririz bize gösteri yapmasına. Sonra çığlıklar ve ağlamalar eşliğinde küçük adamı bisikletten koparıp arabaya bineriz.
Dün akşam oğlumu okuldan almaya gittiğimde kapıda öğretmeni karşıladı beni. En sevimli tavrını takınarak "annesi bugün arkadaşı yanağını ısırdı küçük adamın" dedi. Hemen motor gibi anlattı. Bir anda olmuş. Masada faaliyet yapıyorlarmış. Arkadaşı bir anda ısırıvermiş. Ailesini aramışmış. "Biz onu ısırarak seviyoruz, ondandır" demişler (pişkinliğin de bu kadarı). Arkadaşına bahçeye çıkmama cezası vermiş. Miş miş miş.
Hemen koşarak oğlumun yanına gittim. Beni görünce koşarak yanıma geldi, kucağıma atladı. Yavrum yanağında kocaman bir ısırık izi vardı. Elim ayağım boşaldı birden. Mahvoldum. Bu arada pişkin öğretmen sanki çok önemsiz bir olaymış gibi anlatmaya devam ediyordu. Ezberi bitince bir daha bizimle pek ilgilenmek istemedi. Ve hayatının hatasını yaptı.
Bunu yapan çocuk sınıfından saldırgan bir çocuk. Daha öncede bir kaç kez tırmalama, itme gibi şeyler yapmıştı yavruma. Tabi bizim bildiklerimiz bir kaç kez. O çocuğu oğlumdan uzak tutması için uyarmıştım öğretmeni. Elbette çocuklar arasında bu tip şeyler olabileceğini düşündüğüm için daha fazla tepki vermemiştim ilk seferinde. Sonra tırmalama olayı oldu, uzak tut dedim. Ama bu son olay bardağı taşırdı. Çocuğun annesi çeçeron bir kadın, öğretmene hergün notlar yazıp, taciz ettiğini duymuştum bir başkasıyla konuşurken.
Öğretmenle uzun uzun konuştum. Daha doğrusu konuşmaya çalıştım, o kadar umursamaz tavırlar içindeydi ki beni iyice çileden çıkardı. Çocuk oğlumu çok seviyormuş, onun için yapmış. Bak bak !
Neyse akşamın altısı, sadece nöbetçi öğretmen olarak bizimki kalmış, yapacak bir şey yok. Aldım oğlumu çıktım, arabaya bindim. Büyük reisle olayı konuştuk ve öğretmenini aradık. "Oğlumuzu okuldan alıyoruz" dedik. Ne dese beğenirsiniz. "SİZ BİLİRSİNİZ" Bak bak bak, biz bilirmişiz. Tabi biz bileceğiz, canımız o bizim.
Ne bizi yumuşatmaya çalışmak, ne "haklısınız" demek, ne okulun sahibine bildirmek, hiçbir şey yok. Çok sinirlendik tabi bu vurdumduymaz tavıra.
Olay olduğunda bize haber verme ihtiyacı bile duyulmamış, oğlum kimbilir kaç saat bu olayın sıkıntısını yaşamış, beni görünce kucağıma atladı ve hiç inmedi. Akşam hep babasına sarıldı, öptü.
Biraz rahatlasın diye dışarı çıkardık küçü adamı, bu sırada yuvanın sahibi aradı. Yuvanın sahibi doktor, bütün gün oradaymış ve bizim öğretmen bozuntusu ona bile söylememiş. "Isırıkların ne kadar önemli olduğunun farkında değil, bana bile başka öğretmen arkadaşının tehdidiyle anlattı, ne deseniz haklısınız" dedi adam. Yarım saat dil döktü, bizi dinledi, yumuşatmaya çalıştı. Tabi kendi çalıştırdığı öğretmen olayı kendisinden bile sakladığı için o da çok kızgındı. "Bana söylese bakar, pansuman yapardım" dedi. Üstelik biz çocuğu okuldan alacağız dememize rağmen hala olayı gizliyormuş. Yarından itibaren küçük adamı ve yeni gelen iki çocuğu başka bir katta başka bir öğretmene verecekmiş . Ne demek!
Kendini bilmez bir ailenin yetiştirdiği saldırgan bir çocuğun yaptığı şey için benim oğlum üç aydır beraber olduğu arkadaşlarından ayrılacak, üç kişilik, yeni çocukların olduğu bir sınıfa gidecek.
Biz kesin olarak o çocuk okuldan ayrılmadan oğlumuzu okula devam ettirmeyeceğimizi söyledik. Veya saldırgan tavırları için pedagojik danışmanlık alması için okulun baskı yapmasını istedik.
Bu arada öğretmenin bu vurdumduymaz tavırları yüzünden işine son veriliyor.
Yarın yuvanın sahibinden haber bekliyoruz. Eğer o çocuğu okuldan uzaklaştırırlarsa okula devam edeceğiz, yoksa başka bir okula gideceğiz.
Oğlumun yanağında hala kocaman diş izleri. Neredeyse tüm dişlerinin izi çıkmış.
Canımız çok sıkkın.
posted by bkaya at
11:13 ÖS
10 Comments:
BKaya geçmiş olsun. Bol bol lasonil sürün. Morarmaya falan çok iyi geliyor.
Çevremizdeki tüm insanları, tüm çocukları, tüm aileleri kontrol edebilmemiz mümkün değil.
Belki bu durumda sadece okul yönetimini kontrol edebiliriz, nasıl hareket etmeleri gerektiğini, ısıran çocuğun davranışlarındaki uyum sorununu, bunun çözülmesi için okulla ailenin birlikte hareket etmeleri gerektiğini, okulun bir görevinin de ailelerle iletişim içinde olması gereğini, ne yazık ki eğitimcilere, bizler öğretmek zorunda kalabiliriz.
Ama sadece bu kadar. Çocuğumuzun karşısına ömrü boyunca kontrol edemeyeceği insanlar/durumlar çıkacak. Önemli olan bunlarla başa çıkabilmeyi öğretmek. Okuldan almayın. Canınız yanıyor ve her kötülükten korumak istiyorsunuz. Bu öyle doğal ki.
Bu arada Yaman'da eve gitmemekte çok direniyor, biz saat koyuyoruz, mesela 5 dakika sonra geliyorsun diyoruz, tamam anne diyor, tabii zamanı bilmiyor, geri sayım yapıyoruz, 4 dakikan kaldı, 3, 2 , 1.
Hala direniyorsa, senin için 5 dakika daha uzatıyoruz ama bu son diyoruz, o da elini kaldırıp söz veriyor, tamam anne söz diyor.
Gene mi olmadı, derhal buraya gelmezsen evde
beraber oyun oynama hakkını kaybedersin diyoruz.
Bu koşullamalar mutlaka işe yarıyor. Bir de bazen görev veriyoruz ama büyüklere ait bir görev, mesela baban radyo tamir edecek, sen de ona yardım edeceksin, hadi yoksa geç kalırız ve babana yardım edemezsin diyoruz. Atlıyor hemen kuş.
By
asliberry, at 4:12 ÖS
Aslıcım, teşekkür ederim geçmiş olsun dileklerin için. Üzüldük biraz doğrusu.
Bizin okuldan alma sebebimiz onu korumak değil. Ben de seninle aynı fikirdeyim, kendini korumayı öğrenmeli. Elbette başına pek çok şey gelecek. Fakat bile bile lades olmaz. Bu çocuk Batuhana 3-4 kez zarar verdi. Bir daha ki sefere kulağını ısırıp kopartmayacağını nereden bilebilirim.
Bizim okuldan alma sebebimiz okul yönetiminin bu konuya kayıtsız kalması. Bu gün bir başka okulla görüştüm. Onların söylediği de böyle problemleri olan bir çocuk mutlaka yardım almalı veya okuldan uzaklaştırılmalı.
İki gün geçmiş hala bize bir dönüş yapmıyor okulun sahibi düşün.
By
bkaya, at 4:31 ÖS
Okuyunca kan beynime sicradi. Allahim yani... Cok cok gecmis olsun... ne diyecegimi sasirmis durumdayim tamam cocuklar kendi baslarina ayakta kalmayi ogrensinler ama hem okulun hem saldirgan cocugun ailesinin tavir yanlis. Çaceron diye herkes ondan korkmak zorunda degil. Aslinda cocougun nedne oyle oldugunuda anne babayida gorusmeye alrak cikarabilirler. Ay allahim ya elim ayagim bosaldi..
By
Koyubeyaz, at 4:03 ÖS
koyubeyazcım çok üzdü bizi doğrusu, ama hayırlısı oldu diyorum. ya bu büyük olay çıkmasaydı ve küçük adam o yuvaya devam etseydi bu sorunlarla. daha yeni bilgilerde aldık, onları da yazacağım fırsat bulunca, inanamazsın.
bundan sonra yuvalar benden korksun, hep tepelerindeyim.
By
bkaya, at 10:57 ÖS
cidden zor iş. kapıda bekleyip o veleti morartana kadar ıssırmazmıyım ben. annesi sorarsa sizin tarzınızda sevdim derim.
By
şugibi, at 4:41 ÖS
ah ah sugibi,
zor işler bunlar, sen kuzuna kimseye bilerek zarar vermemesini öğret, başkası pişkin pişkin biz ısırarak seviyoruz desin. o nasıl bir sevmekse...
By
bkaya, at 1:20 ÖS
sevgili bkaya çok geçmiş olsun. aynı şeyleri bizde yaşadık ilk başta tırnak izleri vardı oğlumun yüzünde, velilerin yanında ciyak ciyak bağırdım bende oğlumun tırnağını kesmiyorum diye.müdür kaç kez uyardı velileri sorun çözüldü.o bitmişti bir gün yeni gelen bir kız berkayı çeneyle yanak arası yerden ısırmış ,acayip sinirlendim öğretmen çok mahcuptu inanın yetişemedim bir anda oldu dedi fakat kızın annesi gelip bende özür diledi yumuşadım. birkez de ben kreşte müdürle konuşurken berkay ağlayarak geldi eli yine ısırılmış hemde kanıyor fenalaştım resmen .yine anne çok özür diledi bir daha olmayacak diye sözler verdi ve şimdi o kızla berkayın arası çok iyi belkide berkay savunmayı öğrendi.ama bizim kreşe sinir olduğumuz yönler yok değil mesela sürekli berkayın elindeki oyuncakları alan bir çocuk var ona bir şey yapılmıyor, yazık 16 yıl sonra olmuş biraz şımarık deniyor ama tetikdeyim bir kez daha olay olsun ben çok büyük olay çıkarıcam (başka kreş arıyoruz ama bu derece güvenebileceğim kreş bulamadık,bir taraftan kusur varken bir taraftan iyi ,kaldık ortada.)bencede üzerine gidin olayın siz arayıp sorun nooldu diye hala tepki yoksa değiştirin.benimde en büyük korkum ya bir günde kalıcı bir zarar verirlerse oğluma oldu ama her zamanda peşinde olamıyoruz ki,öncelikle savunmayı öğretmeliyiz .ben artık oğlumu masum uyumlu yetiştirmekten vaz geçtim hemen bir oyuncak silah aldım süreklide evde boğuşup duruyoruz ve berkaycım sana vurularsa sende vur ısırırlarsa sende ısır sakın korkma diyorum (boş tabi benimki bana çekmiş hala masum yapamaz kötü şeyler)toplum güçlünün,acımasızın yanında kreşler böyle hele ilkokullar ordaki şiddetten nasıl koruyacağız? savunma sporlarına göndericem 5 yaşında, herkesi dövsün intikamını alsın diye:)))))
inan bizde aynı durumdayız ne yapıcağımızı şaşırdık küçücük çocukların yaptığına bakın..tüm suç ailelerde ama onlara görede yaptıkları şey en doğrusu bizim gibi ince düşünen nerde.çok uzun oldu yorumum sıkıntı aynı olunca anlattım durdum:(
By
uykucu, at 10:00 ÖÖ
ne mıymıntıymışınız ya içim şişti.
By
Adsız, at 12:09 ÖS
sayın anonim okuma mıymıntı anneleri, çocuksuz tipler anlamaz.cesur olda adını ver.
By
uykucu, at 8:50 ÖS
figencim kreş seçimi çok önemli ama ne kadar dikkat etsende, en iyisine göndersen de hiç birine güven olmaz. benim radarlarım devamlı açık artık.
sen ne kadar uyumlu yetiştirmeyeceğim desende çocuklar evde nasıl davranış biçimleri görüyorlarsa sünger gibi emiyorlar. yani anne baba ve aile içi ilişkiler nasılsa onlarda öyle oluyor. siz sakin ve sevgi doluysanız, yıkıcı bozguncu bir çocuğun olması mümkün değil.
ama ne yazık ki bir takım insanlar aile içindeki olayların çocuğu ne hale getirdiğinden birhaber ya da umurlarında değil.
By
bkaya, at 11:20 ÖÖ
Yorum Gönder
<< Home